امام حسین (ع) سرور و سالار امر کنندگان به معروف و نهی کنندگان از منکر بودند و این حرکت را از اصول مهم زندگی اهل ایمان میدانستند و میفرمودند:
" لا یَنبغی لِنفسٍ مُومِنهٍ تَری مَن یَعصِی اللهَ فَلا تُنکِرُ . برای مؤمن شایسته نیست که ببیند کسی خدا را معصیت می کند و از آن جلوگیری و نهی نکند."
امر و نهی های دینی سید الشهداء (ع) عام و فراگیر بود و همه طبقات را در بر می گرفت.روزی به مردی که غیبت می کرد فرمودند:"ای مرد غیبت نکن که غیبت خورش سگهای جهنم است." و به مردی که بدون سلام احوالپرسی کرد فرمودند:"سلام کردن بر سخن گفتن مقدم است"
اما اوج امر به ومعروف و نهی از منکر امام حسین(ع) که در عالم و در برابر حکام ظالم صورت گرفت، حماسه درخشان کربلا بود. حضرت از مدینه تا مکه و از مکه تا کربلا امر به معروف و نهی از منکر زبانی داشتندو در کربلا در سه مرحله قلبی، زبانی و عملی و با جان و مال و اولاد خود امر و نهی دینی کردند و اسلام را از چنگال تحریفها و بدعتهای بنی امیه نجات دادند.
امام حسین(ع) قبل از هر چیز هدف خود را از حرکت تاریخی و تاریخ ساز خود امر به معروف و نهی از منکر معرفی کردند و فرمودند:" ارید ان آمر بالمعروف و انهى عن المنکر"میخواهم امر به معروف و نهی از منکر کنم.
